In stille moarn en net it minst bewegen,

En net in stim dy't troch de dize giet;

Allinne dript, út beammen lâns de wegen,

Yn 't giele leaf it treasteleaze liet.

It libben, yn al inger rûnte sletten,

Ebbet en gliidt de rêst yn, deade-stil.

Oft ek it bange bûnzjen fan us herten

Yn 't selde ritme sliepend stjerre sil?

De dize dript - dan, op ‘e stille strjitte,

Knappe kastanjes en de frucht springt bleat.

Mocht sa us siele út lichems hoalling sjitte

En glânzgjend iepenboarste yn 'e dead!

Jelle Brouwer, In string fersen (1934).